امروز داشتم عکسهای تاریخی ایران ر و نگاه می کردم رسیدم به اصفهان و مسجد شیخ لطف الله یاد خاطرات سفر به اصفهان افتادم . یاد مسجد شیخ لطف الله . شنیده بودم که انعکاس صدا تو مسجد 7 باره ! رفتیم برای امتحان خودشو صدا زدیم . هی گفتیم : لطف الله ... لطف الله ...یه بار ، نهایتا دو بار ! عملا باید اینطور میشد:لطف الله ... لطف الله .. اُطف الله ...فُ الله ...اُلله... لا...لا! اما اینطوری نشد. هر چی داد زدیم خبری از 7 بار نبود ! از انعکاس صدا گذشتیم میخ شدیم به کاشیکاری های سقف . یه تمرکزی تو این کاشی کاریها بود که کاملا ٌ اسلامی بود و ما از اونجا که عرفان وحدت وجودی دکتر دشتی رومون خیلی اثر کرده بود فهمیدیم که همه این گنبد ها و کاشی کاریها وحدت وجود رو نشون میدن . وحدت در عین کثرت ! رسیدن همه دایره ها به یک نقطه در مرکز.( بابا باهوش!!)گفتم افهان ، یاد مهرنوش افتادم ، گمش کردم . نمی دونم چی کار کنم ؟ کاش قاصدک از تو خبر بیاره